شما میتوانید با درست کردن غذای لوبیا قرمز روز فرزندانتان را ترغیب کنید که این غذای خشمزه و سرشار از پروتئین را میل کنند.
لوبیا قرمز، مانند تمام حبوبات، از جمله غذاهای با منشاء گیاهی است، غنی ترین مواد پروتئینی است، حتی اگر برخلاف غذاهای حیوانی فاقد چربی باشد.
این دو ویژگی آن را به یک دارایی بهداشتی مهم تبدیل می کند، که به یک رژیم غذایی متعادل، با هزینه کمتر و با اثرات زیست محیطی کم کمک می کند.
لوبیا قرمز سرشار از پتاسیم و سدیم کمی است که به طور طبیعی خاصیت ادرار آوری دارد.
لوبیا می‌تواند برای روده تحریک‌کننده باشد، جویدن آن دشوار باشد یا خطر خفگی را ایجاد کند. بنابراین بهتر است آن را قبل از 15 ماهگی به کودکان ندهید.
لوبیا قرمز دارای کلسیم (متابولیسم انرژی، عملکرد ماهیچه ها، استخوان ها و دندان ها)، منیزیم (کاهش خستگی، انرژی، سنتز پروتئین، انقباض عضلانی، انتقال عصبی، استخوان ها و دندان های سالم) است.
منبع ویتامین B9 منبع پتاسیم (سیستم عصبی، عملکرد عضلات، فشار خون)، منبع آهن (عملکرد شناختی، گلبول های قرمز، سیستم ایمنی، انرژی، کاهش خستگی)، منبع فسفر (انرژی، استخوان ها و دندان های سالم، غشای سلولی)، منبع فیبر (تنظیم ترانزیت روده، سیری، میکروبیوتای روده) است.
لوبیا قرمز در تمام طول سال در دسترس است، زیرا خشک و به طور کلی کنسرو شده مصرف می شود.
لوبیا گیاهی یک ساله است که می تواند بوته ای یا بالا رونده باشد. هر غلاف شامل 4 تا 12 دانه است. لوبیاها از خاکهای سبک، غنی، عمیق، هوا و با زهکشی خوب و همچنین آب و هوای گرم و معتدل استقبال می کنند.
ریشه ها لوبیاهای خشک هزاران سال است که همراه با ذرت غذای اصلی کل قاره آمریکا بوده است، جایی که آنها همچنان از غذاهای بسیار مورد استقبال هستند. لوبیا قرمز یکی از پرمصرف ترین ها در جهان است.
کشورهای عمده تولید کننده لوبیا خشک عبارتند از: برمه، هند، برزیل، چین، ایالات متحده آمریکا، تانزانیا و مکزیک. حدود 85 درصد از لوبیا خشک در کشورهایی که در آن کشت می شود مصرف می شود. آمریکای لاتین از نظر مصرف سرانه، عمدتاً از لوبیاهای رنگی مانند چیتی، سیاه و قرمز، رتبه اول را دارد.
